‘Ik wil die collega die me altijd het gevoel geeft dat ik niet bekwaam ben weleens aanspreken’
Dat zei ze tijdens een training die ik gaf over werkbegeleiding.
Jij geeft me dat gevoel en dat zit me dwars
Dus als jij dat niet gewoon niet meer doet hoef ik me niet meer zo te voelen.
Zo. Opgelost. Toch?
Of klopt dat niet?
Geeft die ander je een gevoel? Of wordt je geraakt in een gevoel, iets van jezelf?
De neiging om de verantwoordelijkheid voor je eigen gevoel bij de ander te leggen en daar vervolgens een verhaal van te maken is heel menselijk.
Want stel je even voor
Je appt een vriendin om af te spreken. En ze antwoordt niet meteen. En twee dagen later nog niet.
Wat denk je dan?
‘Nou ja, zeg, ik app altijd meteen terug. Wat asociaal!’ of je piekert: ‘Heb ik soms iets verkeerd gedaan?’
Je betrekt het op jezelf en je maakt er een eigen verhaal van. En in beide gevallen voel je je gekwetst en boos.
Zo gaat dat toch vaak?
Je vult het in. Vaak negatief.
Maar wat werkt dan wel?
Tijdens de training stelde ik de vraag: ‘Wat zei of deed die ander precies waardoor je je niet bekwaam voelde?’
‘Ehm, ja dat weet ik eigenlijk niet. Het was de manier waarop ze binnenkwam’.
En hoe kwam ze binnen?
‘Ja, dat weet ik niet meer, hoor’.
En juist dáár zit de oplossing
Stel jezelf de vraag:
Wat zei of deed die ander precies waardoor ik me zo voelde?
- Observeer wat er gebeurt. Wie wat zegt en doet.
- Hoe jij reageert en wat je zegt en doet.
- Hoe je je voelt. Of dat een gevoel is dat je herkent van eerder.
- Heb je dat alléén bij deze collega of ook bij anderen?
Als je dit doet, krijg je inzicht in hoe het precies zit bij jou. En of je er iets mee moet.
En dan hebben we het daarna over hoe je je collega aanspreekt zonder ellende
Als dat dan nog nodig is.
Want dat is ook een vak apart 🙂
