Mijn zwarte labrador heet Kris. En Kris is doof.
Ja, nou hoor ik je denken: ‘Je bedoelt zeker Oost-Indisch doof?
Hij is gewoon slecht opgevoed en daarom luistert ie niet.
Nee, dus.
Nou, oké toegegeven, of hij nou inderdaad geweldig is opgevoed, laat ik even in het midden.
Maar hij is echt doof.
Een gevaarlijk blaffende hond die hij niet ziet? Hij snuffelt gewoon verder.
Tóch corrigeer ik hem schreeuwend als hij iets doet wat niet zo handig is
Kris vind het namelijk enig om wielrenners al blaffend achter na te rennen.
We waren op het strand, en deze fietser had ik even niet zien aankomen. Dus Kris erachteraan.
Nou is Kris behoorlijk groot en zwart dus de fietser schrok zich rot. Hij trapte naar Kris om hem af te schudden en schreeuwde wat verwensingen naar mij.
En wat is nou het stomme?
De hond is zo doof als een kwartel.
En ik schreeuw dat hij moet komen.
Kijk, ik weet natuurlijk ook wel dat dat niet helpt.
Maar ik doe het zodat het lijkt alsof ik mijn hond in de hand heb en het óók verwerpelijk vindt dat Kris zomaar onschuldige fietsers achterna rent.
Ik doe het dus om goed over te komen
Heb jij dat ook? Dat je iets doet waarvan je weet dat het geen zin heeft, alleen om goed over te komen?
Dat je een masker opzet?
Terwijl je weet dat je dat gewoon niet helpt?
Een masker dat veel voorkomt is: ‘Ik kan alles zelf oplossen’
Dat is heerlijk natuurlijk. Want dan hoef je geen hulp te vragen met het risico dat een ander je afwijst. En iedereen komt naar jou toe, ‘omdat jij vast wel een oplossing weet’.
Maar het belemmert je ook. En dat merk je pas als je vastloopt.
Want misschien merk je wel dat je je nooit meer écht rustig voelt. Je mist ook wel wat verbinding met de mensen om je heen. En je hoort altijd dat stemmetje van: ‘Ga, door je moet het zelf doen, je kan dit heus wel alleen’.
Ja, toch? Ik ben toch niet de enige die dat heeft?
In het boek No nonsense coaching schrijft Anne de Jong dat je dan twee keuzes hebt.
- Je verandert het
- Je accepteert het
Maar veranderen is moeilijk. Het masker ‘Ik kan alles zelf oplossen’ levert je ook veel op.
Want anders had je het niet zo lang volgehouden, toch?
Kijk dan of je de prijs wil betalen. Is het de moeite waard? Kies je voor je overtuiging of laat je die los?
Zodat er ruimte komt voor anderen overtuigingen zoals ‘Ik ben ook oké als ik fouten maak’.
Je kan ook kiezen om het te accepteren. Dan blijft alles zoals het is.
Aan jou de keuze
In het geval van Kris die achter een fietser aanrende kies ik toch voor mijn masker.
Dat scheelt een hoop gedonder met een boze fietser.
Maar in andere gevallen is het misschien een idee om eens een masker los te laten.
En wat doe jij?
