In welke categorie verpleegkundige hoor jij?
- Die zich nergens druk om maken
- Die zich overal verantwoordelijk voor voelen
Stel je eens voor. Je hebt een dagdienst gehad. Onderweg naar huis denk je aan je patiënt van die dag.
Heb ik alles wel goed overgedragen?
Ben ik nou echt niets vergeten?
Je collega die je dienst overnam maakte nog een opmerking: ‘Het was druk zeker, hè?’
Bedoelde ze daar nou mee dat het een zooitje was?
En zo blijf je bezig. De gedachten blijven maar malen in je hoofd.
En thuis heb je wel weer afleiding maar je slaapt toch onrustiger dan normaal.
De volgende ochtend in de overdracht
Je pakt je koffie, toch maar een suikerklontje erin. De nachtdienst vertelt.
Poeh, gelukkig, je patiënt is stabiel.
Je voelt je weer ontspannen nu je weet dat het in orde is.
Maar als je patiënt wél achteruit was gegaan. Het flitst direct door je hoofd: ‘Het ligt aan mij, zie je nou wel?’
Je bent dus niet de enige
Veel verpleegkundigen horen tot de tweede categorie.
De piekeraars. Die twijfel of je het wel goed hebt gedaan.
Ik ook.
Alleen niemand heeft het erover.
Want waarom piekeren we eigenlijk?
Het piekeren heeft een waarschuwingsfunctie. Het zorgt ervoor dat je niet zomaar iets doet. Dat je bewust bent van je handelen.
Want het is je vast ook weleens overkomen dat je blij was dat je je ineens herinnerde dat je vergeten was de antibiotica aan te hangen.
Maar soms draait dat waarschuwingssysteem door. Dan lijkt het haast onmogelijk om te stoppen.
En hoe stop ik ermee?
Dr. Julie Smith beschrijft een handige tip tegen piekeren in Waarom heeft niemand mij dat eerder vertelt?
Want het is eigenlijk heel simpel
Je hoofd werkt als een wasmachine. Je gedachten tollen maar rond en rond.
En hoe vaker je piekert, hoe sneller je hersenen in de piekermodus gaan. Gewoon, omdat ze dat gewend zijn.
En hoe kom ik daar nu uit?
- Zeg hardop: STOP!
- Maak het stopteken met je hand.
- Daarna maak je snel een beweging. Je staat op of je stampt met je voeten op de vloer.
Dat zorgt ervoor dat het piekeren ophoudt.
Maar is dat niet raar? Wie roept er nou hardop: STOP?
Ja, daar heb je een punt. Dat is misschien wel gek.
Toch helpt het. Je kan even naar een andere ruimte lopen. Of je zegt het hardop in je hoofd.
Probeer het eens uit.
Als je een hardnekkige piekeraar bent, moet je wel even volhouden voor het werkt.
Is dat alles? Werkelijk?
Zo simpel kan het zijn.
Ik wilde dat ik dat 20 jaar geleden wist.
